Godzilla vs. Kong (گودزیلا در برابر کونگ)

---

• 2021
• آمریکا, استرالیا, کانادا, هند
• اکشن, علمی-تخیلی, هیجانی
• 113 دقیقه
• انگلیسی
• PG-13

---

کارگردان: Adam Wingard (آدام وینگارد)
نویسنده: Terry Rossio (تری روسیو), Michael Dougherty (مایکل دوئرتی),

	6.5
	59
	0.75

---

خلاصه داستان:

در جریان این فیلم میان دو هیولا عظیم الجثه کینگ کونگ و گودزیلا نبردی بزرگی شکل می‌گیرد و در این بین بشریت به دنبال نابودی هر دو آن‌ها و بازپس گیری کره زمین است و…

---

بازیگران:

---

تصاویر فیلم:

---

خلاصه نظر منتقدان:

ریچارد روپر – Chicago Sun-times ( امتیاز ۷.۵ از ۱۰ )

فیلم «گودزیلا در برابر کونگ » چیزی است که شما تقریبا بلافاصله بعد از دیدنش می‌توانید آن را فراموش کنید. البته این فیلم در حین تماشایش باعث خواهد شد که شما هر چیز دیگری در زندگی‌تان را هم فراموش کنید.

کیت ارلبند – Indiewire ( ۶.۷ از ۱۰ )

در نهایت این فیلم هم درباره‌ی نبردهای آن است و اثر آقای وینگارد تعدادی از بهترین مبارزات این فرنچایز را به بینندگان می‌دهد.

کریس اونجلیستا – Slashfilm ( امتیاز ۶.۵ از ۱۰ )

« گودزیلا در برابر کونگ » فیلمی بدون تظاهر است. فیلم کاملا می‌داند که چه می‌خواهد و آن چیزی که می‌خواهد هم این است که هیولاها ساختمان‌ها را بر سر یکدیگر خرد کنند در حالی که به سوی همدیگه مشت پرتاب می‌کنند.

مائی ابدولباکی – Screen Rant ( ۶ از ۱۰ )

در حالی که شخصیت‌های انسانی صرفا برای وجود داشتن درون فیلم هستند و می‌توانستند شخصیت‌پردازی بهتری هم داشته باشند، اما «گودزیلا در برابر کونگ » به صورت بصری بسیار زیبا و حیرت‌انگیز است.

---

نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)

نشریه reelviews

نمره 5 از 10

این نقد دارای اسپویلر است، اگرچه اگر تریلر فیلم را دیده باشید از این اسپویلرها آگاه خواهید بود.

         اگر در هنگام تماشای « گودزیلا در مقابل کونگ » احساس آشناپنداری[1] به شما دست داد احتمالا معلول فلش بک به « فستیوال پنیر 1962 ژاپنی » که اسم و ویژگی یکسانی داشت نیست. در عوض به علت این است که جدیدترین و احتمالا آخرین دنیای هیولایی شرکت فیلمسازی « برادران وارنر » بیش از یک شباهت گذرا به فیلم مورد تمسخر واقع شده « مایکل بی » که البته از لحاظ اقتصادی موفق بود، « تبدیل شوندگان[2] » دارد. عناصر یکیند، تمرکز بر هیاکل عظیم‌الجثه کامپیوتری که با یکدیگر می‌جنگند، انفجارهای زیاد و ویرانی‌های کلان (فارغ از تلافات انسانی)، وابستگی زیاد به منظره و مجموعه‌ای از انسان‌های تک بعدی که شخصیت خاصی ندارند که زمان زیادی از فیلم به آن‌ها تخصیص داده شده است.

         در سطوح بسیاری « گودزیلا در مقابل کونگ » بهتر از « کینگ کونگ در مقابل گودزیلا » است پس چرا تماشای کمپ 1962 لذت‌بخش‌تر است؟ بخشی از آن مرهون لحن است. نسخه ژاپنی احمقانه بود و در این احمقانه بودن نشاط بخش بود. اگرچه بخش زیادی از طنزش ناخواسته بود فیلم روشی دل انگیز را حفظ کرد و جلوه‌های ویژه افتضاحش به فریبایی شک برانگیزش افزود. نسخه 2021 بسیار تاریک است و ویرانی در مقیاس کلان را شامل می‌شود. اگرچه مبارزه دو هیولا شدید است، این دو مبارز بی‌روح به هم می‌آیند و با هم سازگارند. گودزیلا به صورت خاص فاقد شخصیت خاصی است اما این مشکلی است که از سال 2014 که به میادین برگشت وجود داشته است. او «خاموش» به نظر می‌آید گویی که او چیز واقعی است ولی نه دقیقا همان چیز، مضافا قسمت صدا هیچ وقت نتوانست غرش مناسبش را بسازد. و یک کونگ 350 فوتی به همان اندازه غیرمنطقی است که ایده وجود خانه‌اش در یک سوراخ در زمین است. ( روزانه باید چند تن میوه و گیاه بخورد تا آن وزن را حفظ کند؟)

در « کینگ کونگ در مقابل گودزیلا » این دو کمتر از 100 فوت بودند.

         نمایشنامه می‌توانست توسط یک دانش آموز باهوش و زرنگ نوشته شود باشد با این اشتباه بزرگ که فیلم سازان فکر کردند داستانی که ارزش تعریف کردن دارد در دست دارند. واضح است که نمی‌توان انتظار داشت که این دو هیولا دو ساعت یکدیگر را بزنند. در واقعیت مجموع درگیری فیزیکی دو هیولا کمتر از 20 دقیقه به طول می‌انجامد. متاسفانه فیلم بیشتر حول شخصیت‌هایی می‌گردد که تظاهر می‌کنند کاری برای کردن دارند حال آنکه واقعیت خلاف این است. در انتها، طی یک اتفاق محیرالعقول سه گانه « میلی بابی براون »، « برایان تیری هنری » و « جولیان دنیسون » هیچ نقش دیگری جز دادن بخش ریشه‌ای و اصلی به گودزیلا ندارند.

         وقتی پای برنامه نویسی و نبردهای کامپیوتری در میان است، کارگردان « آدام وینگارد »، علی‌الرغم داشتن تجربه ساخت فیلم‌های ترسناک ارزان ولی خوب نشان داد که جربزه مدیریت بودجه زیاد را دارد. نخستین مواجه کینگ کونگ و گودزیلا در میانه اقیانوس که نابودی چندین رزم‌ناو را به دنبال دارد شدید است. مواجهه دوم، پیش از معرفی مکاگودزیلا، اوج فیلم است. اما ضعف اصلی به قوت خود باقی می‌ماند، انسان‌ها جذاب و جالب نیستند و هیولاها همان چیزی هستند که باید باشند: جلوه‌های ویژه. به عنوان چیزی که مجموعه کلیپ‌های برجسته است سخت است که چیزی توجه انگیزتر از این داشته باشیم. اما به عنوان یک فیلم یک نوار سه دقیقه‌ای است که دو ساعت کشش داده‌اند.

         کونگ را «پسر خوب» داستان نشان داده‌اند و به همین منوال زمان بیشتری مصروف او می‌شود. وینگارد نسبت به گودزیلا که در تمام مراحل تنها یک نیروی پس‌زمینه‌ای طبیعت می‌ماند سرمایه بیشتری را صرف انسانی‌سازی او می‌کند. فیلم با یک صحنه به شدت شگفت آور از بیدار شدن کونگ  و قدم زدن صبحگاهیش در « جزیره جمجمه » شروع می‌شود. این صحنه شامل خاراندن پشتش هم می‌شود. از آن صحنه‌هایی است که نوید یک چیز لطیف و بامزه را می‌دهد اما فریبایی و جذابیت این صحنه دیگر تکرار نمی‌شود. بعدتر هر جا در فیلم به طنز نیاز بود تنها به دلقک‌بازی‌های زننده « هنری » (پادکست‌ساز توهم توطئه) و « دنیسون » بسنده کرده‌اند.

         انسان‌ها در سه دسته تقسیم‌بندی شده‌اند. شخصیت‌هایی که برمی‌گردند، « مدیسون راسل » و پدر محاصره شده‌اش « کایل چندلر » از آن‌هایی هستند که نمی‌توانند بپذیرند که گودزیلا ناگهان هیولا و شریر شده است علی‌الخصوص پس از اینکه در « گودزیلا شاه هیولاها » از دنیا محافظت کرده بود.  مدیسون به دنبال این است که اثبات کند که گودزیلا همچنان مدافع بشریت است. در این حین، کونگ با کودک نابینا و ناشنوا هشت ساله ارتباطی برقرار کرده است. قیمین او، « ناتان لیند » و « ایلین اندروز » در تلاشند او را جایی زیر رادار تایتان یاب گودزیلا محفوظ نگه دارند. و در نهایت گروهی که پشت توسعه « مکاگودزیلا » قرار دارند را داریم، رباتی که تنها برای یک هدف ساخته شده است: نابود سازی تایتان‌ها. آن‌ها شامل میلیاردر « والتر سیمونز »، دخترش « مایا » و خلبان « رن سریزاوا » می‌شوند. آن‌ها از جمجمه « گیدورا » که در انتهای تیتراژ « شاه هیولاها » نشان داده شده استفاده می‌کنند که به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا یک هیولای مکانیکی را کنترل کنند.

برام سوال است که منِ هشت ساله چگونه به فیلم « گودزیلا در برابر کونگ » واکنش نشان می‌داد. زمانی وجود داشت که من عاشق هر چیزی بودم که هیولایی در آن وجود داشت فارغ از کیفیتی که جلوه‌های ویژه‌ی بصری آن اثر داشتند. احساس می‌کنم که فیلم را علی‌رغم تمام آن کیفیت تولید بیش از حد شکوهمندسازی شده‌ش دوست می‌داشتم، اما چیزی که برای یک کودک هشت ساله جواب می‌داد لزوما نمی‌تواند برای کسی که انتظار چیزی بیشتر را دارد هم جواب بدهد.

مترجم: امید بصیری

---