خلاصه داستان:
ادامه‌ای بر فیلم سال ۲۰۰۶ که در آن بورات دوباره وارد دنیای واقعی می‌شود
تصاویر فیلم:
- Sacha Baron Cohen as Borat
خلاصه نظر منتقدان:
ریچارد ویتاکر – Austin Chronicle ( امتیاز ۷.۸ از ۱۰ )
این فیلم هم درگیر کلیشه‌ها و بیگانه‌ستیزی است.
جیک کویل – The Associated Press ( امتیاز ۷.۵ از ۱۰ )
کمی طول می‌کشد تا فیلم راه بیفتد اما دنباله‌ی « بورات » می‌تواند شما را بخنداند.
مایکل فیلیپس – Chicago Tribune ( امتیاز ۵ از ۱۰ )
من به قسمت اعظمی از فیلم خندیدم اما قسمتی از آن هم باعث شد که احساس کنم در دهانم خاکستر وجود دارد.
نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)
نشریه reelviews
نمره 7.5 از 10
اصلی‌ترین دلیل برای تماشای « بورات » ( چه آن را فیلم بدانیم و چه یک نمایش ) این است که ببینیم افراد « عادی » ( نابازیگرهایی که از موقعیت خبر ندارند ) چگونه وقتی که در موقعیتی غیرعادی قرار گرفته اند، تلاش می‌کند تا خودشان را از پیامدهای خجالت‌آور آن نجات بدهند. این اثر فیلم‌برداری عجیب و غریب تحت تاثیر مواد مخدر است. اولین فیلم « بورات » ( Borat ) در حالی که کاملا هم ضدسیاسی نبود، تلاش اصلیش بر روی نشان دادن بیماری‌های اجتماعی و دورویی‌ها بود آن هم با بازی کردن با مفهوم بسیار قدیمی‌ای که می‌گوید حقیقت عجیب‌تر از داستان است ( حتی اگر که « حقیقت » به شدت دستکاری شده بود تا به یک تاثیر خاص برسد). این قسمت دوم بیشتر شبیه به یک پروپاگاندای پیشرفته برای « جو بایدن » به نظر می‌رسد. جمهوری‌خواه‌ها قرار نیست که از این فیلم استقبال چندانی به عمل بیاورند. نه که « ساشا بارون کوهن » بخواهد صرفا به سادگی به آن‌ها نیش و طعنه بزند، او آن‌ها را بر روی ذغال داغ گذاشته و جزغاله‌شان می‌کند.
۱۴ سال برای « ساشا بارون کوهن » طول کشید تا شخصیت « بورات » را دوباره و بعد از موفقیت غیرمنتظره‌ی فیلم قبلی در سال ۲۰۱۶ به سینماها بازگرداند. این کمدین/بازیگر برای سال‌های طولانی استدلال می‌کرد که « بورات » قربانی موفقیت خودش شده است؛ او به اندازه‌ای خوب شناخته شده بود که دیگر نمی‌توانست افراد را گول بزند. با فیلم « بورات فیلم بعدی: رساندن رشوه‌ی حیرت‌انگیز به رژیم آمریکایی برای منفعت ملت یک زمان باشکوه قزاقستان ( Delivery of Prodigious Bribe to American Regime for Make Benefit Once Glorious Nation of Kazakhstan ) که صرفا آن را با نام بورات ۲ می‌شناسیم، « کوهن » راهی پیدا کرده است تا شخصیتش را مخفی بکند. در بسیاری از سکانس‌ها بورات در لباس مبدل است و به همین خاطر احتمال شناخته شدن او کمتر شده است. در صحنه‌های دیگر، بازیگر زن یعنی « ماریا باکالووا» نقش بورات را ایفا می‌کند.
« بورات ۲ » به اندازه‌ی فیلم اول جالب و تازه نیست اما خب انتظار همچین چیزی را می‌داشتیم. این مفهوم دیگر اصالت خودش را از دست داده است و « کوهن » برای جبران این موضوع، چشم خود را بر روی اهداف بزرگ‌تری متمرکز کرده است تا بتواند آن‌ها را گیر بیاندازد؛ « مایک پنس » ( معاون ریاست‌جمهوری آمریکا) و « رودی گیولانی ». او هیچ‌وقت نمی‌تواند به « پنس » نزدیک شود و به همین خاطر بهترین چیزی که از او به دست میاوریم یک نما از ری‌اکشن او است. اما داستان گیولانی کاملا متفاوت است. بهترین لحظات اثر اما همچنان آن لحظاتی اند که بورات با افراد عادی آمریکایی تعامل می‌کند؛ یک جراح پلاستیک، یک مسئول مخالف با حق سقط جنین و چند نفری که با QAnon احساس همذات‌پنداری می‌کنند. او آهنگی با مضمون دادن « آنفولانزای ووهانی » به « اوباما » می‌خواند، یک رقص رسواگرانه با « باکالووا » انجام می‌دهد و زمانی که « باکالووا » می‌خواهد چند زن محافظه‌گر را خطاب قرار دهد به او اجازه‌ی این کار را می‌دهد.
« بورات فیلم بعدی » به عنوان یک طنز سیاسی تلاشی ارزشمند است که گاها به هدف زده و گاها هم به بیراهه. فیلم به عنوان یک کمدی ممکن است باعث معذب شدن بیننده بشود اما خیلی سخت است که تحت تاثیر مصمم بودن ستاره‌ی اثر یعنی ساشا بورن کوهن قرار نگیریم.
مترجم: امید بصیری
دیدگاه بگذارید