خلاصه داستان:
بیل و تد تمام تلاششان را میکنند تا آهنگی را بنویسند که با آن میشود دنیا را نجات داد.
بازیگران:
تصاویر فیلم:
خلاصه نظر منتقدان:
اوون گلیبرمن – Variety ( امتیاز ۸ از ۱۰ )
فیلم بیوزن و کاملا معلق و به طرز مسخرهای بامزه است.
لی گرینبلت – Entertainment Weekly ( امتیاز ۷.۵ از ۱۰ )
بیشترین بخش لذتبخش اثر آن است که تماشا کنیم « کیانو ریوز » و « الکس وینتر » چگونه تمام تلاش خود را میکنند تا نهایت بامزهبودن را به این اثر بیاورند.
ریچارد روپر – Chicago Sun-Times ( امتیاز ۵ از ۱۰ )
نتیجهی این همه تلاش تنها نسخهای بزرگتر و پر سر و صداتر از دو قسمت قبلی است.
نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)
نشریه reelviews
نمره 8 از 10
فیلم « بیل و تد با موسیقی مواجه میشوند » ( Bill and Ted Face the Music ) یک نامهی عاشقانه برای طرفداران سری فیلمهای کلاسیک و کالت « ماجراجویی عالی بیل و تد » ( Bill and Ted’s Excellent Adventure ) و « سفر جعلی بیل و تد » ( Bill and Ted’s Bogus Journey ) است. فیلم که با در نظر گرفتن طرفداران پر و پا قرص این سری طراحی شده است، قسمت نهایی این سه گانه تعدادی از چهرههای آشنا و دوستداشتنی و حتی چند چهرهی دوستنداشتنی را باز به گردانده و همه چیز را به سطح بسیار بالاتری از عبثی و بیهودگیای که حتی در فیلمهای قبلی دیده بودیم میبرد. این فیلم اثر خوبی نیست اما ممکن است برای کسانی که علاقهی خود را برای این سری شیرین باشد، سریای که شروع آن بیش از ۳۰ سال پیش با « کیانو ریوز » و « الکس وینتر » بود.
نکتهای که باعث نجات جان فیلم شده این است که گاها میتواند بامزه باشد. نه به صورت مداوم، نه به صورت زیاد. اما در چندین جای اثر میتوان خندید. « بیل و تد با موسیقی مواجه میشوند » به نظر فیلم طولانیای میرسد چرا که فیلمنامهی آن کیفیت خوبی ندارد. فیلم مجموعهای از لحظات و نمایشهایی است شامل زوج احمق و احمقتر فیلم که اول به آینده سر رفته و بعدش هم یک سری به جهنم میزنند (برای دیدار مجددی با دوست قدیمیشان یعنی « مرگ » که نقش وی را « ویلیام سدلر » با ادای دِینی به « اینگمار برگمن » ( اشاره به فیلم « مهر هفتم » ( The Seventh Seal ) دارد ) ایفا کرده است ). هدف نهایی آنها این است: آهنگی بنویسند با نام « آهنگی که تمام دنیا را مجبور به خواندن خواهد کرد » و به این طریق بتوانند کهکشان را نجات بدهند. یا چیزی شبیه به همین. فیلم حتی ذرهای هم منطق ندارد اما نیازی هم به همچین چیزی ندارد. اگر به دنبال سفرها و تناقضهای زمانی پیچیده هستید، « تِنِت » ( Tenet ) ساختهی کریستوفر نولان را تماشا کنید.
« بیل و تد با موسیقی مواجه میشوند » ما را به شخصیتهایی معرفی میکند که اصلا هیچگونه تغییر خاصی نکرده اند از زمانی که دفعهی قبل و برای آخرین بار آنها را دیدیم. از آن زمان یک نسل کامل از سینمارو ها به دنیا آمده و بزرگ شده اند و فیلمی از این سری وجود نداشته است. آنها « کیانو ریوز » را با نقشش در فیلم ماتریکس به عنوان « نیئو » یا « جان ویک » میشناسند یا فردی که نباید نزدیک پروژهی بازسازی « روزی که زمین از حرکت ایستاد » (The Day The Earth Stood Still) هم بشود. دربارهی « الکس وینتر » اما فکر نمیکنم که او کار زیادی از زمان ساخت فیلم قبلی این سری کرده باشد.
احتمالا بینندگان آنچه را از این فیلم برداشت میکنند که درون آن گذاشته بودند. اگر شما به گونهای بزرگ شدید که باورتان شده بود این دو نفر نقطهی نهایی کمدی سخیف و سطح پایین اند، پس دیگر مشکلی با این نخواهید داشت که زیادهروی بیپایان فیلم را ببینید. اگر این اولین باری است که با این مجموعه فیلم مواجه میشوید احتمالا در انتها آرزو خواهید کرد که یک ماشین زمان داشتید تا این ۹۰ دقیقهی از دست رفته را بازیابی کنید. « بیل و تد با موسیقی مواجه میشوند » کاملا احمقانه، مهمل و چرت و پرت است؛ درست چیزی که یک نفر ممکن است از این فیلم انتظار داشته باشد.
مترجم: امید بصیری
دیدگاه بگذارید