The Princess Bride (عروس شاهزاده)

---

• 1987
• آمریکا
• خانوادگی, فانتزی, ماجراجویی
• 98 دقیقه
• انگلیسی
• PG

---

کارگردان: Rob Reiner (راب رینر)
نویسنده: William Goldman (ویلیام گلدمن),

	8.1
	77
	0.97

---

خلاصه داستان:

یک پدربزرگ مهربان کنار نوه ی بیمارش می نشیند و قصه ای که از مدتها پیش نسل به نسل به او رسیده را بازگو می کند. داستان قدیمی از عشق و ماجراجویی، از جایی شروع می شود که دختری زیبا که با شاهزاده ای نفرت انگیز بنام «هامپردینک» نامزد است، برای آغاز یک جنگ ربود

---

بازیگران:

---

تصاویر فیلم:

---

نقد و بررسی فیلم به قلم Roger Ebert (راجر ایبِت)

فیلم «عروس شاهزاده» به شکل داستانی شروع می شود که یک پدربزرگ از روی کتابی می خواند. اما در همان نقطه هم فیلم جذابیت خاص خود را دارد، زیرا نقش پدربزرگ را پیتر فالک بازی می کند و از حالت مشخص و منحصر به فرد صدای او به درک چیز خاصی می رسیم. صدای او انگاری مقداری طعن و کنایه نسبت به داستان های پریان در خود دارد، یک نوع آگاهی واضح از اینکه چیزهای بسیار بیشتری از آنچه توسط برادران گریم (از نویسندگان داستان های پریان) خیالپردازی شده اند، روی زمین و آسمان وجود دارند.

داستانی که او می گوید درباره ی باتر کاپ است، یک شاهزاده ی زیبا (رابین رایت) که با اخم و تخم به یک پسر دهاتی (کری الوز) دستور می دهد تا اینکه روزی متوجه می شود مانند آدمی رعد و برق زده عاشق او شده است. او می خواهد تا ابد با او در خوبی و خوشی زندگی کند اما آن موقع است که نیروهای شیطانی دست به کار می شوند و او دزدیده می شود و به سرزمین های گمشده برده می شود و پسرک هم کشته می شود.

“قرار است بوسه های زیادی در این داستان ببینیم؟”، این سؤالی است که نوه ی فالک از او می پرسد. خب، معلوم است که مارماهی های فریاد کش زیادی در آن هست.

لحظه ای که شاهزاده توسط مأموران شاهزاده هامپردنیک شیطان صفت (کریس ساراندون) ربوده می شود، «عروس شاهزاده» خود را به شکل تقلیدی کنایه آمیز از فیلم های جادوگری و شمشیر بازی نشان می دهد، فیلمی که به نوعی موفق می شود در هر دو رتبه همزمان وجود داشته باشد: در حالی که تماشاگران کم سن و سال تر محو وقایع مهیج روی پرده شده اند، بزرگسالان، به نظر من بسیار می خندند. «عروس شاهزاده» به نوع خاص خودش شبیه به فیلم «اسپینال تب یعنی این» است، فیلمی که پیش از این توسط همین کارگردان، راب راینر، ساخته شد. هر دو فیلم خنده دار هستند، اما این مسئله به این دلیل نیست که در خود طنز و کمدی خاصی دارند، بلکه به این خاطر است که راینر حق مطلب را درباره ی فرم زیرین و درونی داستان اش ادا می کند. «اسپینال تپ» حس و حال و ظاهر یک فیلم مستند در مورد موسیقی راک را داشت، و با این وجود خنده دار بود. «عروس شاهزاده» حس و حال و ظاهر یک فیلم افسانه ای یا هر یک از آن فیلم های فانتزی شبه قهرمانانه را دارد، و با این حال خنده دار است.

بخشی از راز در این است که راینر هرگز یک شوخی را زیادی طول نمی دهد. همین طور که شخصیت هایش سفر طول و دراز خود را پشت سر می گذارند، افراد زیادی سر آنها وجود دارند تا با هم برخورد کنند و بیشتر آنها هم کاملاً عجیب و غریب هستند.

به عنوان مثال، یک گروه سه نفره ی راهزن وجود دارند که رئیس آنها والاس شاون، یک شخصیت ریزنقش، برنامه ریز و مسامحه گر است و آندره ی غول پیکر در نقش فزیک غول پیکر، شخصیتی له کننده که لزوماً قلبی پرمحبت ندارد دیگر عضو آن است. شاون است که با رغبت فراوان شاهزاده را به کام مارماهی های فریادکش پرتاب می کند.

یک قسمت دیگر مربوط به مندی پتینکین در نقش اینگیو مونتویا، یک شمشیرزن قهرمان مانند است که رازی با خود دارد. و خنده دار ترین بخش فیلم با حضور بیلی کریستال و کارول کین برگزار می شود که هر دو پشت گریم سنگین غیرقابل تشخیص هستند و در نقش یک جادوگر و عجوزه ی باستانی که تخصص شان زنده کردن مردگان است، ظاهر می شوند. امیدوارم داستان را لو ندهم. شما که قطعاً توقع نداشتید معشوق شاهزاده تا انتها مرده بماند، مگر نه؟

«عروس شاهزاده» توسط ویلیام گلدمن از رمان خودش اقتباس شده است. او در مورد رمانش می گوید که آن را از یک کتابی که در کودکی خوانده است الهام گرفته اما به نظر می رسد که داستان توسط تخیلات بزرگسالانه ی شیطنت آمیز وی تغییر کرده باشد. فیلم پر از لحظات خنده دار خوش قلبانه، و نقش آفرینی بازیگرانی است که به نظر می رسد لب هایشان را با معصومیتی خاص و حقیقی به صدا درمی آورند که طنز هجو آمیز راینر را تاب می آورد. و البته، بوسه هایی هم در فیلم وجود دارد!

مترجم: الهام بای (اختصاصی نقد فارسی)

منبع: نقد فارسی

 

نقد و بررسی فیلم به قلم

پرنسس نو عروس ( 1987) شاهکاری از راب راینر، کارگردان کار بلد سینماست. فیلمی که دزد دریایی دارد، غول دارد، داستان عاشقانه و انتقام و ماجراجویی هم دارد. فیلم با داستان کودکانه ای که پدر بزرگ برای نوه اش، که به علت سرما خوردگی در خانه استراحت می کند، می خواند آغاز می شود. داستان کتابی است که نسل به نسل پدران این خانواده برای پسران خود می خوانده اند. داستان ” پرنسس نو عروس “: کری الوز نقش وزلی، پسرک کشاورزی، را بازی می کند که عاشق دختر جوانی به نام باتر کاپ ( رابین رایت ) می شود. باتر کاپ برخورد های ناخوشایندی با او دارد ولی هر چه که باتر کامپ می خواهد او با یک ” هر چه شما بخواهید ” پاسخ می دهد. عشق آن ها دو طرفه می شود و بالاخره تصمیم می گیرند به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی کنند. پسرک که فقیر است تصمیم می گیرد از راه دریا مسافرت کرده بلکه پولی به دست آورد. خبر دزدیده شدن و کشته شدن وزلی توسط دزدان دریایی به باتر کاپ می رسد. باتر کامپ نیز که زندگی عاشقانه ی خود را نابود دیده است به نامزدی شاهزاده ی جوان، هامپردینک، در می آید. راب راینر در چهارمین اثر سینمایی اش باز هم نشان می دهد در خلق فضاهای مسحور کننده استاد است.

شاید 15 دقیقه ی اول فیلم برای بعضی از مخاطبان سینما بچه گانه به نظر برسد اما منتظر ادامه ی داستان باشید. بازی بازیگران بسیار گیراست چنانچه با کمک طراحی صحنه و لباس گاهی به شکل تئاتری زنده می نماید. وزلی همان پسرک کشاورز داستان چهره ای گیرا و شخصیتی شوخ طبع دارد، در مقابلش هامپر دینک شاهزاده ی دیو صفت چهره ای به ظاهر جدی و ترسناک و در باطن مضحک از خودش نشان می دهد. نوع نگاه راب راینر به کمدی بسیار ظریف و منحصر به فرد است، به طوری که او هیچ وقت شوخ طبعی را با مکس و سکون یکجا نمی داند. شوخی می کند و سریع پیش می رود به طوری که اگر بینندهی ریز بینی نباشید تنها تم کلی داستان است که سرزنده و شاداب به نظر می آید.شاید به همین علت است که می توان فیلم های راب راینر را بار ها و بار ها بدون احساس خستگی دید و هر بار نکات تازه ای را در آن ها کشف کرد.

جالب توجه ترین و در عین حال تحسین برانگیزاننده ترین وجه کار های راب راینر این است که داستان هایش را در نهایت سادگی نقل می کند و آن هم در حالی که از هیجان داستان چیزی کم نشود، شوخی های داستان رنگ نبازند و آنچه برایش مهم است مخاطب است. او واقعا بیننده را جذب می کند، کاری که خیلی از کارگردان ها سعی کردند و نتوانستند.علی رغم اینکه فیلم های اخیر راب راینر هیچ گاه به خوبی آثار نخستینش نشدند اما دهه ی 80 را می توان دهه ی فتح شده ی سینما توسط راینر دانست.او با ارائه ی فیلم های چون ” This is a spinal tap ” 1984، ” با من بمان ” 1986، ” پرنسس نو عروس ” 1987 و “وقتی هری سالی را ملاقات کرد ” 1989 خود را به عنوان یکی از مطرح طرین کارگردانان تاریخ سینما مطرح کرد. فیلم نامه ی فیلم را نیز ویلیام گلد من ( بوچ کسیدی و ساندنس کید، تمام مردان رئیس جمهور ) بر اساس کتاب خودش نوشته است. کتابی که به قول خودش ایده ی آن از داستانی که در دوران کودکی شنیده بود به ذهنش رسید. بیشترین چیزی که در فیلم ” پرنسس نو عروس ” به چشم می آید یک هارمونی زیبا بین تمام عوامل فیلم است ( آنچه که در ” با من بمان” هم دیده شد )

 

منبع: کانون فیلم دانشگاه علوم پزشکی شیراز

نقد و بررسی فیلم به قلم Christy Limeyer (کریستی لیمایر)

barney sawyer: «پدربزرگی برای نوه ی کوچکش داستانی از عشق یک دختر روستایی به پسری روستایی را می گوید و این که چگونه پسر به ظاهر می میرد و دختر تبدیل به عروس شاهزاده ای بدجنس می شود و…

 

فیلم دوست داشتتنی ای بود به سبک فیلم های کلاسیک و نوستالژیک راب راینر. در این فیلم تلفیقی از سبک داستان های پریان و طنز و کمیک ارائه می دهد که واقعا لذت بخش است، به این شکل که در جاهایی که در فیلم های کلیشه ای این سبک همه چیز جدی و حماسی ست، زهر اثر را گرفته و به عمد همه چیز را کمیک و غیر جدی نشان می دهد که باعث میشود بیننده لذت ببرد، به نوعی تلفیق. این فیلم من را یاد انیمیشن شرک به خصوص دو قسمت اول اش که دارای تلفیقی خلاقانه بودند می اندازد.

فیلمنامه تمام نشانه های آشنای این سبک داستان هارا دارد و البته بازیگوشی های روایی هم در خود جای داده ولی نکته زیبا این است که قسمت اضافه ای که در راستای داستان نباشد ندارد.

بازی بازیگران خوب است: الوز و رایت شیمی خوبی دارند. بیلی کریستال هم در نقش کوتاه و متفاوت اش جذاب ظاهر شده است.

در آخر این فیلم آن چنان شاهکاری نیست ولی یکی از دیدنی ترین فیلم ها در ژانر رمانس/کمدی و افسانه است برای همین اگر در این زیر ژانر فیلم مسخره والاحضرت را دیدید و گفتید من را با این سبک کاری نیست اشتباه نکنید این فیلم واقعا فیلم لذت بخش و خوبی است.»

منبع: انجمن نقد فارسی

—-

مووی مگ: «راب راینر بالانس دشوار این فیلم را با هجو داستان های کودکانه بطور اعم و داستان های افسانه ای بصورت اخص یافت و بدون خودبینی و خودشیرینی و بدون استفاده از احساسات آزار دهنده و بیش از حد رومانتیک، فیلمی “خود ارجاع” ( Self reference ) * ساخت. این فیلم بازیگران فوق العاده ای چون «بیلی کریستال»، «مندی پتینکین»، «رابین رایت»، «کری الوس»، و «والاس شون» را به خدمت گماشته بود و توانست دیالوگ های بی مانند خود را در یاد ها محصور کند.

* در منطق، اصطلاح خودارجاعی یا دلالت به خود به گزاره‌ای اطلاق می‌شود که درباره موقعیتی باشد که به خودش برمی‌گردد. گزاره‌های خودارجاع، در زمره گزاره‌هایی هستند که هیچ واقعیت خارجی برای تعیین ارزش صدق آن‌ها در دست نیست. »

نوشته کریستی لیمایر / اسوشیتدپرس

ترجمه مرتضی قنبری

نقد و بررسی فیلم به قلم Roger Ebert (راجر ایبِت)

«وزلی، پسرک کشاورزی، را بازی می کند که عاشق دختر جوانی به نام باتر کاپ می شود. باتر کاپ برخورد های ناخوشایندی با او دارد ولی هر چه که باتر کامپ می خواهد او با یک ” هر چه شما بخواهید ” پاسخ می دهد. عشق آن ها دو طرفه می شود و بالاخره تصمیم می گیرند به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی کنند. پسرک که فقیر است تصمیم می گیرد از راه دریا مسافرت کرده بلکه پولی به دست آورد. خبر دزدیده شدن و کشته شدن وزلی توسط دزدان دریایی به باتر کاپ می رسد. باتر کامپ نیز که زندگی عاشقانه ی خود را نابود دیده است به نامزدی شاهزاده ی جوان، هامپردینک، در می آید.

جوایز:نامزد اسکار بهترین آهنگ فیلم، نامزد گرمی برای بهترین آلبوم موسیقی فیلم، برنده ی بهترین فیلم نامه از انجمن نویسندگان آمریکا»

—-

سیمرغ: «این داستان قواعد و داستانهای دروغین مربوط به پریان که در ذهنتان دارید را نقض می‌کند. یک پرنسس (رابین رایت پن) و عشق واقعی او کری الوز (Cary Elwes) برای به هم رسیدن می‌جنگند و این زوج کمدی در هر صحنه ای از فیلم بازتاب این جنگند. اما همان قدر که فیلم جالب است، صحنه‌های رمانتیک و پرسوز و گداز نیز دارد.»

روزنامه شرق: «این فیلم از روی یكی از قصه های «ویلیام گلدمن» ساخته شده است. قصه عروس شاهزاده قصه پسر كشاورزی است كه دلباخته پرنسی زیبا می شود ولی محبوبش در چنگ نیروهای اهریمنی گرفتار شده و او باید برای اثبات عشق واقعی اش به جنگ با این نیروها برود. اقتباس از روی قصه ویلیام گلدمن این فیلم را تبدیل به یكی از بهترین های سینمای شاه و پریان دهه 80 كرده است.»

«داستان پسرک کشاورزی است که عاشق دختر جوانی به نام باتر کاپ ( رابین رایت ) می شود. باتر کاپ برخورد های ناخوشایندی با او دارد ولی هر چه که باتر کامپ می خواهد او با یک ” هر چه شما بخواهید ” پاسخ می دهد. عشق آن ها دو طرفه می شود و بالاخره تصمیم می گیرند به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی کنند. پسرک که فقیر است تصمیم می گیرد از راه دریا مسافرت کرده بلکه پولی به دست آورد ….»

---