شوالیه سبز ( The Green Knight )
خلاصه داستان:
این فیلم داستان قرون وسطایی سر گاوین و شوالیه سبز را بازگو می‌کند، دربارهٔ مردی جوان که باید با موجودی بزرگ روبرو شود که….
تصاویر فیلم:
خلاصه نظر منتقدان:
کلینت وریگتون – Consequence ( امتیاز 10 از 10 )
دیوید لوری با این فانتزی تاریک مجلل ، سفر قهرمان را ساخت.
برایان تالریکو – RogerEbert ( امتیاز 10 از 10 )
این فیلم ترسناک ، جذاب و عجیب است به گونه ای که فیلم های آمریکایی به ندرت مجاز به انجام آن هستند و در سکانسی به اوج خود رسید که کل فیلم را برای این بیننده جلوه ای تازه ایجاد کرد. همه ما فقط در آن سالن ضیافت نشسته ایم و به داستانی که پادشاه آرتور درخواست کرده است ، و توسط یک قصه گو استاد ، گوش می دهیم.
کارلوس اگویلار – The Playlist ( امتیاز 10 از 10 )
این ویژگی حماسی از تخیل جسورانه ، بدون توجه به کاهش نیروی خلاقانه خود به خاطر مخاطبان غیرمترقبه ، با تصاویری تند و تیز بیان شده است ، دارای گرامر فیلم غیر معمول و ساختار نامنظم است که به نتایج احتمالی مختلف پیاده روی پالادین می پردازد.
هوای تران بوی – Slasfilm ( امتیاز 10 از 10 )
عظمت این فیلم من را می ترساند. و مرا هیپنوتیزم می کند ، و من را فریب می دهد ، و من را اسیر می کند تا زمانی که احساس می کنم رنگ سبز مانند خزه روی تمام بدن من رشد کرده است. اما شوالیه سبز به جای تهدید به خفگی ، منبع جدیدی از اکسیژن را به ژانر شمشیر و جادو تزریق می کند.
بری هرتز – The Globe And The Mail ( امتیاز 9.1 از 10 )
قدرت کار لوری در اینجا این است که تأثیرات متعدد او را در یک بینش منحصر به فرد که کاملاً در اختیار اوست ، فیلتر کند.
نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)
نشریه reelviews
نمره 7.5 از 10
بین انبوه فیلم هایی که در دوران پادشاهی اسطوره ای شاه آرتور و پیرامون آن اتفاق افتاده است ، پیدا کردن فیلمی مانند شوالیه سبز دشوار است. بر اساس داستان ها عاشقانه شوالیه قرن 14 ، تفسیر دیوید لوری اولین بار نیست که داستان اقتباس می شود (فیلم های قبلی در 1973 و 1984 وجود داشت و نسخه های تلویزیونی 1991 و 2002 ساخته شده بودند) اما لوری ماجراجویی فانتزی معمولی را کنار گذاشته است، در عوض یک رویکرد مبهم و سهل انگار که داستان مشهور آرتورین را به چیزی غافلگیر کننده و شگفت انگیز تبدیل می کند به کار گرفته است.
شوالیه سبز مطابق سلیقه همه نیست. این امر توجه بیننده را می طلبد و ممکن است برای رمزگشایی برخی از اتفاقاتی که در طول مسیر رخ می دهد ، نیاز به مشاهده دوم (یا آشنایی قبلی با داستان) داشته باشد. منشاء شوالیه سبز را ، هویت یک پیرزن و برخی از تعاملات بین گاواین (Dev Patel) و لرد برتیلک (Joel Edgerton) در نظر بگیرید – هیچ یک از این موارد به صراحت توضیح داده نشده است. آنها نیاز به کمی خواندن بین سطرها دارند. پایان مبهم است – آنچه بعد از باز شدن قاب نهایی برای تفسیر باز می شود. لوری از متن منبع برای مقابله با شرایط آب و هوایی منحرف شده است ، بنابراین آنطور که به نظر می رسد تنظیم نشده است.
فیلم با معرفی ما به نام گاواین ، خواهرزاده مورد نیاز پادشاه سالخورده آرتور (شان هریس) آغاز می شود. گاواین با مادرش (ساریتا چودوری) ، یک جادوگر زندگی می کند و با اسل, دختری ایرلندی (آلیشیا ویکاندر) زندگی می کند. در روز کریسمس ، گواین در دادگاه است تا ورود شوالیه سبز (رالف اینسون) را مشاهده کند ، غولی که چالشی را ارائه می دهد: هرکسی که در او مجروح می شود ، می تواند از تبر بزرگ خود به مدت یک سال استفاده کند به هرچند یک مشکل وجود دارد: در پایان سال ، برنده باید تبر را به شوالیه سبز در یک کلیسای سبز کوچک بازگرداند و راضی شود همان ضربه که او برای بردن در مقابل غول استفاده کرد به او زده شود. گائوین این چالش را با استفاده از Excalibur قرض گرفته ، سر شوالیه سبز را بریده ، سر بریده را بلند می کند ، تبر را برای گاواین رها می کند و یادآوری می کند: “من یک سال دیگر شما را می بینم.” سال به سرعت می گذرد و با نزدیک شدن به کریمس ، گواین سفری را آغاز می کند که می توانم با مرگ او به پایان برسد.
شوالیه سبز مانند یک فیلم جاده ای قرون وسطایی بازی می کند. سفر گائوین اپیزودیک است – چیزی که به صراحت توسط فیلمنامه تشخیص داده می شود و عناوین هر فصل جدید را ارائه می دهد (“بازی کریسمس” ، “یک مهربانی” ، “بینابینی ، و غیره). تفسیر این که بسیاری از برخوردهای او واقعی است ، قابل تفسیر است. لوری واقعیت را با خیال در هم می آمیزد ، در حالی که گاهی اوقات رویا ، توهم و تجسم ایجاد می کند. نیمی از اتفاقاتی که برای گاوین می افتد ممکن است در تخیل او به نمایش گذاشته شود. این فیلم همچنین به سوالی در مورد راهی که طی نشده است پاسخ می دهد.
روایت داستان اصلا مقاوم نیست و بینندگان متفکر بلافاصله برخی از حفره های طرح بزرگ را تشخیص می دهند. (بزرگترین و واضح ترین دلیل این است که چرا گاوین گردن پادشاه سبز را بریده در صورتی که یک زخم کمتر کشنده می توانست به همان پیروزی برسد.) تا حدودی بی انصافی است که فیلمنامه لوری را برای بسیاری از این موارد سرزنش کنیم ، زیرا آنها در منبع وجود دارند. کارگردان با ایجاد لحن و فضایی تقریباً قوی برای از بین بردن هر گونه اشتباه مربوط به طرح ، آنچه می تواند انجام می دهد. آنها هنوز به راحتی شناسایی می شوند ، اما به همان اندازه که ممکن است در قالب سنتی انجام شود ، حواسشان را پرت نمی کنند.
دیو پاتل ، گرچه انتخاب بازیگرانش غیر معمول است ، یکی از نقاط قوت فیلم است. گاواین او بین عزت و بقا در تضاد است. او چیزی جز انجام وظایف خود و تبدیل شدن به شوالیه نمی خواهد ، اما وسوسه ها راهی را که پیش روی اوست آشغال می کنند. موضوع اصلی شعر منبع مربوط به مبارزه گاواین برای پایبندی به کد جوانمردی است و این در اینجا دست نخورده باقی می ماند. آلیشیا ویکاندر برنده اسکار علیرغم داشتن نقش دوگانه ، کم استفاده می شود. عجیب برای داستان آرتور ، این داستان پادشاه و ملکه اش را پیر و ناتوان نشان می دهد. برای این منظور ، شان هریس و کیت دیکی انتخاب های موثری هستند ، اگرچه بعید است تاریخ آنها را به خاطر بسپارد. (نه در فیلم و نه در تیتراژ به صراحت از آنها به عنوان آرتور و گینویر یاد نمی شود ، در نتیجه مشخص می شود که تمرکز بر گاوین است ، نه هیچ شخصیت دیگری که در داستان کاملوت قد علم می کند.)
شوالیه سبز فانتزی اصلی نیست. با مراقبت از یک ویژگی هنری ، با تمرکز بر موارد نامشهود ، مونتاژ می شود. این موسیقی دارای تنظیمات سرود بسیاری است و دوربین جذب درختان و سایه ها می شود. این فیلم تاریک است و در نور روشن روز عکس گرفته می شود. بسیاری از صحنه ها در تاریکی رخ می دهد که تنها با چند شمع روشن می شود و عکس های خارج از منزل اغلب در شب ، زیر سایه ای از درختان پوشیده از نور خورشید ، یا پوشیده از مه است. تعداد زیادی تابه بلند وجود دارد – یکی از آنها زمانی به یاد ماندنی را جلو می برد که آینده را به آرامی دور می زند. لوری بیشتر به مبارزات داخلی گاواین علاقه دارد تا مبارزه هایی که با تبر یا تیغه انجام می دهد. در مورد شمشیرزنی چیزهای کمی وجود دارد (مگر اینکه صحنه هایی با نمایش عروسکی را بشمارید)
نقطه قوت فیلم در منحصر به فرد بودن آن نهفته است. ارائه داستان ساده به سبک “ارباب حلقه ها” آسان بود ، اما لوری شجاعت اعتقادات خود را نشان داده و به سمتی رفته است که ممکن است برای پیدا کردن عشق در گیشه تلاش کند. هر چند وقت یکبار ، ژانر فانتزی برای جلوگیری از کهنگی نیاز به چیزی شبیه به این دارد. شوالیه سبز نقص هایی دارد ، اما روش لوری طراوت دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.
دیدگاه بگذارید